Mijn opa Blaauw bracht me op dit spoor

Op zolder staat een kistje. Er liggen papieren, foto´s en sieraden in. En een soort medaille. Een herinnering aan mijn grootouders uit Groningen, samengevat in een doosje van hout. Dat die medaille een Kruis van Verdienste is, kwam ik een tijdje geleden pas te weten. Uitgereikt aan mijn opa tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het maakte me nieuwsgierig. Wie was hij? En wat deed hij? Mijn vader vertelde weleens dat opa vroeger kapitein was en dat zijn koopvaardijschip tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gevorderd door de geallieerden.

Toen ik verder ging speuren, kwam ik erachter mijn opa tijdens ´Operatie Dynamo´ Britse troepen uit Duinkerken evacueerde. Daarmee redde hij honderden mensen. Onder moeilijke omstandigheden vervoerde hij militairen, wapens, munitie en levensmiddelen over zee. Hij was jaren van huis, weg van oma met twee kleine kinderen. Na thuiskomst volgde een moeilijke tijd. Praten deed opa niet. In 1962 overleed hij onverwacht op 57-jarige leeftijd. Mijn vader was toen 7 jaar. Het boek ging dicht.

Wat nou als iemand zijn levensverhaal had opgetekend? Wat zou dat voor hem hebben betekend om die ervaringen te delen? Zou hij dan langer hebben geleefd? Zouden zijn kinderen zijn verhaal hebben doorverteld aan ons, kleinkinderen? Jammer dat we zo weinig weten, zeggen we weleens. Zeker in een tijd waarin vrijheid een groot goed is. Daar heeft opa Blaauw veel voor opgeofferd.  Dus mensen, vertel verhalen! Leg ze vast, we zijn maar zo kort op deze wereld.